"Magia Indygo" - Richelle Mead

źródło

Tytuł: Magia indygo
Oryginalny tytuł: The Indigo Spell

Autorka: Richelle Mead

Seria: Kroniki Krwi (Bloodlines)

Tom: 3

Liczba stron: 384

Data wydania: 13 luty 2013

źródło

Czym trzecia część Kronik Krwi różni się od poprzedniczek? O ile w Kronikach i Złotej Lili brakowało akcji i nagłych zwrotów, w Magii Indygo jest ich mnóstwo. Richelle Mead nie daje swoim bohaterom odpocząć, dodając kolejne wątki i nieprzewidywalne zdarzenia. Ale to nie jedyny plus tej książki. Jak dotąd nie można było wyraźnie odczuć więzi, jaką Sydney udało się wytworzyć z Adrianem. Zakończenie Złotej Lili kazało nam się nawet zastanawiać, czy kiedykolwiek jeszcze ta para będzie mogła się ze sobą przyjaźnić. A co mamy w Magii Indygo? Mnóstwo scen romantycznych. Dla fanów paringu Sydrian - ta lektura będzie jedną z najlepszych przygód, zaserwowanych przez panią Richelle. Ale może skupmy się na tym co istotne - fabule. 

W poprzednich częściach Sydney musiała mierzyć się już z wieloma niebezpieczeństwami. Między innymi byli nimi: jej były przełożony, a równocześnie gwałciciel starszej siostry, tajemniczy wojownicy, którzy za cel wzięli sobie wyeliminowanie wampirów, i nie ważne czy były by to strzygi, czy zwykłe moroje. W Magii Indygo na naszą młodą alchemiczkę czekają nowe wyzwania, z którymi chce czy nie - będzie musiała się zmierzyć. Pani Mead dodając przeróżne wątki udowadnia nam, że ma jeszcze wiele pomysłów, których nie wykorzystała przy pisaniu Akademii Wampirów.

Przede wszystkim, istotną kwestią z Magii Indygo będzie mierzenie się Sydney ze swoją magiczną mocą. O ile w poprzednich częściach, broniła się przed praktykowaniem magii nogami i rękoma, to w tej części nie będzie miała wyjścia, o ile chce przeżyć kolejne miesiące. Będziemy mieli możliwość poznania bardziej, jej nauczycielki czarownicy, która jednak również ma swoje własne tajemnice. Wyjdzie na jaw sprawa z wiedźmą, która wysysa moc i energię życiową z młodych dziewcząt obdarzonych magiczną mocą (takich jak Sydney), i to właśnie nasza złotowłosa alchemiczka będzie musiała podjąć próbę wyeliminowania zagrożenia. 

źródło

Oprócz tej nieprzyjemnej sprawy, Sydney weźmie sobie za punkt honoru, odnalezienie zbiegłego alchemika - Marcusa, który może też być odpowiedzią na mnóstwo jej pytań. Dowiemy się, że Alchemicy wcale nie są tak szlachetną organizacją, jakie miano sobie przyznali i co lepsze - Sydney też zacznie się zastanawiać, czy jej wierność wobec Alchemików i rodziny jest dobrą decyzją. Właśnie ten czynnik - wahanie Sydney sprawił, że pokochałam tą książkę jeszcze bardziej. Wreszcie mamy do czynienia z dziewczyną, która staje się silna, niezależna, buntownicza i wspaniała! Po raz pierwszy od dawna, poczułam sympatię wobec Richelle Mead, że postanowiła zmienić naszą naiwną, słodką złotowłosą w prawdziwą wojowniczkę oddaną sprawie! Może się bowiem okazać, że gdy przyjdzie co do czego, Sydney stanie po przeciwnej stronie barykady, aniżeli Alchemicy...

Wątki są ciekawe i rozbudowane, w bohaterów autorka wreszcie tchnęła życie i jakąś taką pozytywną energię. W Magii Indygo powraca dobrze nam znany sarkastyczny Adrian, a nie Adrian cierpiący po utracie Rose, z jakim mieliśmy do czynienia w poprzednich dwóch częściach Kronik. Richelle postanowiła też zabrać nas na ślub Sonii Karp z jej ukochanym, gdzie Sydney będzie mogła ponownie spotkać się z Rose i Dymitrem. Rolę w tej części będzie miał także Ian - chłopak, którego możliwe, że ktoś pamięta z ostatnich części Akademii Wampirów. Był to alchemik zakochany w Sydney, zamknięty, gdy oskarżono złotowłosą o konszachty z uciekinierami. Styl autorki się nie zmienił, wciąż zaskakuje nas swoją prostotą i lekkością.

źródło

Teraz jednak przejdźmy do sprawy kluczowej, mającej w tej części wielką wagę. Mead postanowiła uraczyć fanów, piękną opowieścią ze zwariowanymi, czasem niebezpiecznymi elementami, w której głównymi bohaterami będą Sydney i Adrian. Magia Indygo nie dość, że jest znakomitą kontynuacją serii, a także niezwykłą zapowiedzią kolejnej części, to jest też cudownym obrazem zakazanej miłości alchemiczki i moroja. I chociaż ta dwójka, jest tak od siebie różna: ona - spokojna, zrównoważona, rozsądna, on - uzależniony od alkoholu, papierosów, imprezowicz, złośliwy, ale słodki drań, to jakimś cudem zakochali się w sobie, w ten sposób uzupełniając siebie nawzajem. Możemy zobaczyć jaki wpływ ma Sydney na Adriana, a także jak wpływa Ivaszkov na Sage. Myślę, że ci którzy jak na razie nie byli zadowoleni z Kronik, wreszcie poczują jakąś sympatię do tej serii, a fani nie zawiodą się. Mnie Magię Indygo czytało się niesamowicie przyjemnie, mimo że po angielsku. Jestem pewna, że jeszcze niejednokrotnie do niej powrócę i pozwolę Richelle ponownie zabrać mnie do Palm Springs, lub na plażę w Los Angeles, gdzie Sydney wreszcie przestaje bać się tego co może nastąpić, a skupia się na teraźniejszości. A mogę was zapewnić, że w niej, główną rolę gra Adrian.

Pozdrawiam.

Sherry

10/10

„- Jesteś pijany.

- Nie jestem. Gdybym był, nie byłoby mnie tu. I naprawdę, to dość dobrze, skoro wypiłem czterech Białych Rosjan.

- Białych co?

- To drink. Możesz myśleć, że nie jestem za czymś, co się tak nazywa - wiesz, biorąc pod uwagę moje doświadczenia z Rosjanami. Ale one są zaskakująco dobre! Drinki, nie Rosjanie. I mają w sobie słodki likier. To może być drink, na który czekałaś całe życie!

- Likier nie smakuje jak kawa, więc nawet nie zaczynaj.”

Kroniki krwi | Złota lilia | Magia indygo | Serce w płomieniach | Srebrne cienie | Rubinowy krąg

Akademia wampirów | W szponach mrozu | Pocałunek cienia | Przysięga krwi | W mocy ducha | Ostatnie poświęcenie